ای مطلع هر آنچه غزل ماجرای تو ..

تنها ترین ستاره ی بختم برای تو
خانم تمام بود و نبودم فدای تو
می خواهم آنچه هست هرآنچه که دارم آه
از ماه و از ستاره بریزم به پــای تو ..

عا شق شدم که شاعر چشمت شوم عزیز
دست خودم که نیست دلــم مبتلای تو
 سرشار شد تمام تنم آن شب سپید
از آفتاب پر هوس بوسه های تو ..

هی شعله می کشد به تن خسته ام خزان
وقتی جداست دست من از دست های تو
شاید که تو بیا یی و در آبی تنت
شاید پرنده ای بشوم در هوای تو ..

بانو بیا که از تو نوشتن سعادتیست
ای مطلع هر آنچه غزل ماجرای تو ..

{ محسن عزیزی }