من الان دارم توی این پست ازدوستانم معذرت خواهی میکنم چون به کامنت ها جواب نداده ام.من این کار را قبل تر یعنی اوایل که وبلاگ ساخته بودم زیاد تر انجام میدادم.چون آن موقع وبلاگم برایم خیلی مهم بود. و یک عالمه نظر برای خودم جمع میکردم و بعد جواب نمیدادم و معذرت میخواستم. الان هم عذر میخواهم نه برای اینکه وبلاگ و تعداد کامنت ها برایم مهم باشد برای اینکه دوستای وبلاگیم خیلی مهم هستند. میدانید من خسته هستم. چون اندیشه سیاسی ندارم. من اصلن هیچ چیز از سیاست سرم نمیشود. ولی مجبور هستم یک اندیشه سیاسی از خودم در بیاورم چون گوگل هم نتوانسته یک اندیشه سیاسی از خودش در بیاورد تا من را نجات دهد.شما میتوانید من را نجات دهید؟.که یکی دو نمره از حقوق اساسی برای خود در بیاورم؟. چون حقوق اساسی یک درس سختی است. و استاد حقوق اساسی هم بالاترین نمره را 16 فرض کرده است.
به گزارش امید ،این سایت خبری در این گزارش با عنوان" آیا «بیست و سی» حق دارد سخنان عارف را گزینشی پخش کند؟ " نوشت :
پخش گزینشی سخنان محمد رضا عارف،در مراسم روز دانشجو،با واکنش این فعال سیاسی اصلاح طلب مواجه شد و وی با صدور اطلاعیه ای همان سخنان را و حتی با متنی کامل شده را به اطلاع عموم رساند.
به گزارش «تابناک»، سخنان محمد رضا عارف که در مورد فتنه و سران فتنه در روز دانشجو ابراز شده بود،به صورت گزینشی در بخش خبری بیست و سی پخش شد. در واقع این بخش خبری یک عبارت از سخنرانی محمد رضا عارف را که باب طبع مسولان این بخش خبری بود را پخش کردند. عباراتی که به صورت گزینشی برای مخاطب یک معنا داشت و پخش آن در متن کامل سخنان معنای دیگری داشت.
اکنون بحث این نیست که بخش خبری بیست و سی ملزم باشد،سخنرانی هر فعال سیاسی را پوشش خبری دهد یا ندهد.بحث این است که پخش گزینشی سخنرانی هر شخصیتی،بدین گونه که بیست و سی پخش می کند دو آفت جدی را به همراه خود دارد.
اولین آفت جدی تقطیع و پخش گزینشی هر سخنی،به قصد القاء معنایی به مخاطب است که مسئول آن بخش خبری اراده کرده است. تلاش برای تقطیع سخنان هر سخنرانی به مقاصد خاص، در مرحله اول توهین به مخاطب است.
بدین ترتیب که اولا مسئول آن بخش خبری به مخاطب می گوید شما صلاحیت در جریان قرار گرفتن همه سخن یک سخنران را ندارید که پس از آن خود درباره درست یا نادرست آن به ارزیابی بنشینید، بلکه این مسئول رسانه است که به جای مخاطب سخنان را می شنود و عبارات دلخواه خود را برای مخاطب پخش می کند.
چنین رویکردی اگر چه در لحظه، موجبات کامیابی آن بخش خبری را فراهم می کند، اما در میان مدت و با انتشار اصل سخنان یک گوینده،بی اعتمادی برای کلیت رسانه فراگیر می شود و این تنها آن بخش خبری نیست که بی اعتبار می گردد،بلکه همه یک رسانه که قرار است ملی باشد مورد بی اعتمادی قرار می گیرد.
مسئول یک بخش خبری می تواند سخنان یک فعال سیاسی را پخش نکند و آن را از اولویت های خبری خود خارج کند. اما وقتی تصمیم به پخش گرفت،لازم است که به مخاطب احترام گذاشته شود و به او را در ارزیابی صاحب صلاحیت بداند.
آفت دوم،جفایی است که بر یک سخنران روا داشته می شود.چینش عبارات یک سخنران، طبیعتا به قصد انتقال معنا و مفهوم خاصی به مخاطب است.پخش گزینشی، به نحوی که معنای مورد نظر سخنران را دگرگون کند و مخاطب، معنایی غیر از آنچه در سخنرانی منتقل شده است را دریافت کند، عملی به غیر اخلاقی است.
مسئول هر بخش خبری می تواند الزامات آن بخش، الزامات رسانه ملی و هر قید و محدودیت دیگری را که ابلاغ شده است را رعایت کند. اما همزمان باید مواظب باشد در عصر حاضر یکی نمی تواند دست به کتمان یک واقعیت بزند و دوم اینکه حق ندارد به هر دلیلی، فعل غیر اخلاقی انجام شود.
همکار گروهک‌ها و مدیرکل مطبوعات داخلی در دولت اصلاحات، علی مطهری را نماینده‌ای محافظه‌کار اما شجاع خواند.